Kocie Choroby

Napiszę na tej stronie o paru problemach o których każdy opiekun kota powinien wiedzieć. Warto mieć przynajmniej podstawową wiedzę na temat chorób zakaźnych, chorobie urologicznej, czy też chorobach pasożytniczych.
Większość osób uważa, że problemy z pęcherzem mają tylko kocury, a zwłaszcza te kastrowane. Jesteście w błędzie! Przypadłość ta może spotkać każdego kota, niezależnie od płci i wieku.

SYNDROM UROLOGICZNY KOTÓW ( SUK )
Jest to nazwa grupy objawów ze trony układu moczowego, bardzo częstych u kotów i bardzo niebezpiecznych dla ich życia. W przypadku chorób urologicznych bardzo ważna jest czujność właścicieli, ponieważ, im wcześniejsze rozpoznanie choroby daje najlepsze i najszybsze rezultaty w leczeniu.
Syndrom urologiczny jest to stan zapalny pęcherza moczowego, objawiający się bólem, trudnościami z oddawaniem moczu i krwawieniem. Objawami niepokojącymi przy zapaleniu pęcherza są : częstsze, niż zwykle wylizywanie intymnych miejsc, wielokrotne oddawanie moczu w "kropelkowych" ilościach, miauczenie przy oddawaniu moczu spowodowane bólem. Początkowe objawy są lżejsze, takie jak : zmniejszona ilość moczu, kot może zacząć załatwiać się po za kuwetą (bo kuweta kojarzy mu się z bólem) , zmiana pozycji przy oddawaniu moczu. W niektórych przypadkach, może dojść do zatkania cewki moczowej, częściej u kocurów, ze względu na ich budowę, a to już jest bardzo poważny problem , który może zakończyć się śmiercią kota. W przypadku zatkania cewki moczowej kot przestaje oddawać mocz. następuje zatrucie organizmu. Kot staje się osowiały, może wystąpić brak apetytu.
Przyczyn syndromu urologicznego może być wiele, ale najczęściej spotykane to kamienica moczowa, zakażenia bakteryjne, stres, złe. Jeśli zaobserwujemy jakikolwiek niepokojący nas objaw jak najszybciej musimy skontaktować się z lekarzem weterynarii. Nie bagatelizujmy nagłego załatwiania się naszego kota poza kuwetą, to jest zazwyczaj objaw choroby, a nie złośliwość kota!!!

CHOROBY ZAKAŹNE

Koci katar

Pod tą nazwą kryją się zakażenia wirusami herpes i kalici, które atakują drogi oddechowe u kotów. Do zakażenia dochodzi drogą kropelkową i przez kontakt z nosicielem. Wirusy przeżywają w środowiskach zewnętrznych i możemy je przenieść na ubraniu, czy na rękach. Dlatego musimy pamiętać o konieczności szczepień nawet tych kotów nie wychodzących z domu.
Choroba bardzo szybko rozwija się. W zależności od rodzaju wirusa może wystąpić : katar, wyciek z oczu, ropienie i sklejanie powiek, owrzodzenie oka ( charakterystyczne dla herpeswirusa ), kaszel, trudności z oddychaniem, owrzodzenie jamy ustnej. Zwierzęta, które przeżyły koci katar stają się nosicielami, ponieważ wirus pozostaje w ich organizmach.

Panleukopenia - Koci tyfus

W większości przypadków jest to choroba śmiertelna. Zarażenie występuje nie tylko przez kontakt z nosicielem wirusa, ale także z ich wydzielinami. Wirus jest trudny do zniszczenia i długo przeżywa w otoczeniu.
Objawy choroby : gwałtowna biegunka i wymioty, często z domieszką krwi, gorączka oraz postępujące odwodnienie. Koci tyfus w każdym wieku stanowi śmiertelne zagrożenie. Leczone jest tylko objawowo, większości zwierząt nie udaje się uratować i dlatego pamiętajmy o szczepieniach bo zaniedbanie tego obowiązku może być tragiczne w skutkach.

FeLV, kocia białaczka

Bardzo groźna choroba wirusowa, która przenosi się przez bezpośredni kontakt, drogą płciową lub poprzez zakażone przedmioty: miski, kuwety, klatki. Wirus krótko przeżywa w środowisku i możemy z nim walczyć środkami dezynfekującymi.
Objawy choroby mogą wystąpić po paru miesiącach lub latach od zakażenia. Choroba może się uaktywnić pod wpływem stresu, infekcji, czy też ciąży. Jej objawami są : niedokrwistość, powiększone węzły chłonne, osłabienie, podatność na infekcje, gorączka, zmiany nowotworowe. Dostępne są szczepionki, ale powinniśmy zaszczepić kota przeciwko białaczce po wcześniejszym zrobieniu testu. Nie należy szczepić kotów , które nie mają styczności z innymi kotami, które nie wychodzą na dwór, czy też nie planujemy wystaw, szczepionka może powodować powikłania.

FIP - Zakaźne zapalenie otrzewnej

FIP jest chorobą śmiertelną, która atakuje tylko przedstawicieli kotowatych. Przenoszona jest tylko przez bezpośredni kontakt. Nie wszystkie zarażony koty od razu chorują, choroba może wejść w fazę uśpienia, dopóki układ odpornościowy radzi sobie z obecnością wirusa. Zdarzają się przypadki całkowitego uodpornienia.
Znane są dwie odmiany FIP. Częstsza forma wysiękowa objawia się gromadzeniem dużej ilości płynu w jamie brzusznej. Forma sucha bez wysięku jest dużo cięższa do zdiagnozowania. Mogą również wystąpić takie objawy jak: osowiałość, ogólne osłabienie, brak apetytu, wychudzenie, gorączka żółtaczka. Diagnoza jest trudna , a testy na obecność tego wirusa są niedoskonałe.
Zakaźne zapalenie otrzewnej jest nieuleczalne i najczęściej zalecane jest uśpienie zwierzęcia.

FIV - Koci AIDS

FIV powoduje odpowiednik ludzkiego wirusa HIV. Również podobne są sposoby zarażenia tym wirusem, przenosi się przez ślinę i krew oraz w trakcie krycia. Objawy mogą się ujawnić dopiero po paru latach i wynikają z uszkodzenia układu odpornościowego i są bardzo niespecyficzne. Mogą wystąpić przedłużające się biegunki, różne zakażenia bakteryjne, czy grzybicze. Szczepionki na FIV nie ma , ale są dostępne i skuteczne testy.

Pilobezoary

Koty są zwierzętami bardzo czystymi. Dużo czasu poświęcają na mycie się, w trakcie którego zlizują i połykają pojedyncze włosy ze swojej sierści. Jak długo połknięte włosy są wydalane wraz z kalem lub poprzez wymioty, wszystko jest w porządku. Przy wzmożonym wypadaniu włosów, jakie następuje np. po chorobach gorączkowych lub w czasie linienia, do przewodu pokarmowego dostaje się ich większa ilość. Tam mogą zbijać się w kłęby i podobnie jak ciało obce drażnić wrażliwą błonę śluzową. Takie kłęby włosów noszą nazwę pilobezoarów. Podrażnione ściany żołądka reagują zwiększonym wydzielaniem kwasu solnego i pepsyny, co z kolei w stosunkowo krótkim czasie powoduje zapalenie błony śluzowej żołądka, utratę apetytu i wymioty. Jeśli taka sytuacja utrzymuje się przez dłuższy czas, to w żołądku mogą powstawać wrzody. Pilobezoary mogą czasem osiągać taką wielkość, że zatykają odźwiernik i powstaje sytuacja groźna dla życia zwierzęcia.